Liedjesschrijver.
Zo noemen ze me, mijn vrienden.
En prutser, knutselaar. Zo noemen ze me ook, mijn vrienden.
Vele jaren speel ik al muziek met hen, een paar van die vrienden. Van rockbands tot bluesband, van New-wave naar stille luisterliederen.
Gitaar, trommels, mondharmonica, stoelen en tafels, ukelele,…
Als er geluid uit wil komen, zal ik er geluid uit halen.
Soms ten koste van oren en zenuwen van omstaanders.
Soms met schoonheid. Denk ik dan. Van mezelf.
De liedjes die ik maak – ik noem ze met enige schroom ‘muzikale poëzie’ – werden de voorbije jaren ten tonele gebracht met vriend zanger Dieter en met vriend bassist David onder de naam The Resin. Ze passen goed in woonkamers en kleine intiemere zaaltjes.
Uiteindelijk kom ik tot mezelf. Solo. Hopende dat mijn hese stem de kracht van de teksten kan dragen, de stijve vingers de snaren in harmonie kunnen doen trillen.
Valentijn wordt Kalen Tijn. Vanwege het haar. Vanwege het uitpuren.
Wil je meer over mij weten? Klik dan hier voor mijn biografie.
Liedjes
Ik schrijf voornamelijk in het Engels. Waarom? Daarom. Het lukt me beter. De klanken klinken beter bij de muziek, het bekt beter. Misschien schept het ook wat afstand van de directheid van mijn moedertaal. Als ik in het Nederlands schrijf klinkt het snel banaal, te sentimenteel, te “dit heb ik al gehoord”. Het spelen met woorden en klanken lukt me dan minder. Maar West-Vlaams, de oertaal die ik als kind leerde, lukt ook wel eens. Of sporadisch eens Frans.
Maar wat zeggen woorden?
Klik hier om de liedjes te horen.
Klik hier om de teksten te lezen.
Columns
Ik waag het soms gewoon wat zever neer te pennen in een stukje tekst. Een beetje column-stijl.
Contact
Wil je me boeken voor je woonkamer, concertje, café, begrafenis of poëzie-avond?
Of gewoon een berichtje sturen? Klik hier voor het formulier.