Een zondagochtend

Zondagochtend. Leve de bancontact app!
Je zal je misschien afvragen hoe zo’n gedachte in ’s hemelsnaam op een ochtend als deze in een mens opborrelt. Wel…
We gaan nieuwjaren. Het is laat op’t jaar, dat geef ik toe, maar het kind moet een naam hebben. Vrienden op bezoek voor de brunch. Terwijl ik onder de veel te lange en veel te hete douche wakker probeer te worden, ordenen mijn hersenen spontaan enkele gebeurtenissen uit het verleden en de toekomst. Kadootjes! Ik ging er gisteren nog enkele kopen, maar was alweer te laat aan het shoppen. Dus geen kadootje voor de alleraardigste Cas. Dat moet vandaag gebeuren. De Suprabazaar is open, en de Euroshop. De Euroshop is 12km, de Suprabazaar 14, zo zegt een snelle blik op ons aller googlemaps. De tafel staat mooi gedekt, daar zorgde Anneke voor, en mag niet verstoord worden. Om de eerste ochtendhonger te stillen, grabbel ik bijna simultaan een banaan uit het fruitmandje en de autosleutels uit het rommelpotje.
Het is 9u15 en ze komen om 10u. 45 minuten moet net genoeg zijn!
Ik rij gezwind de straten van Ursel uit. Net op tijd merk ik huizen en straten op die niet op de weg naar de Euroshop liggen. Door de zoveelste slaap-arme nacht begint mijn brein, ondanks de ingedrongen shampoo van Loreal, te snel en te eenvoudig op automatische piloot te werken. Neen, ik ga vandaag niet naar het werk. Net op tijd beslis ik links af te slaan en via ’t Boerenparlement de shortcut te nemen. De kleine baantjes. Korter en leuker dan de grote baan!
Bijna op routine rij ik achter het bos door tot voor mij een wegversperring eenzaam op zijn sokkel staat te rusten. Weg versperd. Mmmm… vreemd, zou ik er door kunnen? 200m verder is er een gat in de beton. Neen dus. Een spurtje in achteruit, een mooie Vlaams aangelegde oprit op, kar keren en verder richting Kruipuit. Daar kan ik links om via Adegem industrieterrein te rijden.
Niet dus: weg onderbroken. Shit, als ik nu verder rij zit ik bijna in Eeklo. Alweer keer ik met een flair mijn vierwieler om meteen geconfronteerd te worden met een rond rood bord met een witte streep door. Seriously? Hebben ze dat baantje vannacht éénrichting gemaakt? Rij ik erdoor of niet? Toch maar niet. Het is 9u30. Mijn hart begint wat sneller te bonzen. Rechts dan maar, terug naar de baan en naar Ursel. Was dat maar waar! Rechts is de doorgang naar Oostwinkel afgesloten. Er is maar één oplossing: rechtdoor naar Adegem. OK, OK, ik kan het nog halen. Wat extra gas en binnen de 3 minuten rij ik op de baan naar Adegem. Haha, onze vrienden komen van Adegem, stranks kom ik ze nog tegen! Terwijl die gedachte als een schim voorbij schiet, doemt voor mij een ruige vlakte op. Bergen en dalen én een groot bord. De neef van het eerdere eenzame ding een paar kilometer terug. Weg afgesloten. 9u36. Ik kan 2 dingen doen: terug naar Ursel via Ooswinkel, of rechts via de omleiding rond Adegem naar Maldegem. Waze zal het weten. De app is zeer wijs. Hij zegt me rond Adegem te rijden. Waze heeft altijd gelijk, ik volg ‘m. Om 9u42 sta ik ip de baan Eeklo-Adegem en ga rechts. Wijze Waze verwittigt me nog even dat er snelheidscontrole is. Niet nodig. Voor mij rijdt een sliert veel te kleine autootjes met 70-plussers. 36km/u staat er op mijn dashboard. Ze gaan naar de vinkenzetting, kan niet anders. Of de duiven lossen. Eén voor één verdwijnen pépé, pépe en de laatse nog levende broer van pépé links en rechts. Ik ga even boven de 70km/u en om 9u49 sta ik aan de winkel. Snel! Snel!! Ik ben van plan een staaltje van mannelijk shoppen te vertonen en stap de shop binnen, ga direct rechts en loop vlot tussen de gangen naar de speelgoedafdeling. Mijn hoofd draait bij elke rij even links-rechts en aan de laatste rij spot ik de winkelbediende. Ze plaatst een pallet met bruine dozen vlot en op de millimeter juist tussen de basketbalringen en de groene zakken. Ze is detaillist! Haar moet ik hebben! Ik heb gelijk, op mijn vraag antwoord ze met een precisie zoals je zelden ziet bij mensen met grijze schorten. Gang door, 3e rek, 2e schap onderaan. Daar liggen de speelgoed boks-zakken. De gang verder bij de fitness, liggen de betere. Beter is overschat, ik ga naar het speelgoed. 18,6sec later sta ik aan de kassa. Het is 9u59. Ik neem voor het eerst van mijn leven de juiste kassa. Er staat maar één dame met één spul voor me. Ik ben meteen aan de beurt en terwijl de verplicht vriendelijk kijkende jongedame de barcode-scan-biep tevoorschijn tovert, gaat mijn hand naar mijn linker binnenzak, op zoek naar de portefeuille. NEEEEN! AAARG! Die is er niet. Razendsnel controle van de andere zakken. En dan het beeld in mijn nu toch al iets wakkerdere brein van het leren ding op het kastje thuis. Mijn wanhoop verspreidt zich als een aangewakkerde bosbrand in de ruimte. De man achter me voelt het en zegt rustig: “De bancontact app?” ik zeg te denken dat je daar niet mee kan betalen in deze winkel. Hij glimlacht en zegt, ik geef je cash en jij betaalt mij met de app. De hemel op aard! De engelen nedergedaald! Ik doe het vlotjes en sta 2min later aan de inpaktafel. De man naast me is diezelfde kerel, die me ook de plakkertjes overhandigt. Ik ben geen homo, maar verliefd. Ik zou ’n pintje willen gaan drinken met de kerel, maar het is 10u05 en de gasten zullen wachten!
Ik neem de grote baan. Dat had ik meteen moeten doen. Ik rij snel en weet waar de flitspalen staan. 10u18 ben ik thuis.
De gasten zijn er niet. Ze laten weten dat ze al 15min aan ’t rondrijden zijn van Adegem naar Ursel. Ik voel met ze mee. De zon priemt door de wolken. Het is zon-dag.